#1 – DISC is een persoonlijkheidstest
#2 – DISC Plaatst mensen in hokjes
FEIT/FABEL:
Deze is ietsje lastiger. Het DISC-Model bestaat uit 4-kwadranten. Er zijn assessments die inderdaad ook de uitkomst geven dat je rood, geel, groen of blauw bent. Er zijn ook analyses die zeggen dat je 1 van de 8 of 16 mogelijke types bent. En van die verschillende types zijn vaak ook weer subvarianten.
Het benoemen van een kleur of DISC-stijl als je bepaald gedrag waarneemt kan helpen om begrip te creëren. Maar volgens onze interpretatie van het DISC-Model is een persoon is nooit maar 1 kleur. Toen William Moulton Marston zijn model bedacht, benadrukte hij dit al. Volgens hem vertoont iedereen bepaald gedrag in de D, I, S en C factor.
Afhankelijk van het DISC-instrument dat je gebruikt, plaats je dus mensen wel of niet in hokjes.
FEIT:
Een goed DISC-instrument plaatst je niet in hokjes maar vertelt hoe je omgaat met problemen, mensen, tempo en regels. Het is de intensiteit van alle factoren (dus ook je “laag” scorende factoren” die zorgt voor het totale profiel van iemands gedragingen.
#3 – DISC is gebaseerd op de theorie van Carl Jung
FABEL:
Als je al tot hier hebt gelezen weet je inmiddels dat DISC is bedacht door William Moulton Marston. Hij bedacht het Model, de benamingen van de vier kwadranten (oorspronkelijk Dominance, Inducement, Submission & Compliance) en de gedragskenmerken die bij elk van de kwadranten horen. Na heel veel observatie plaatste hij het gedrag van mensen tegen twee assen, tegenwerkende omgeving tegenover goedgezinde omgeving vs. Proactief vs reflectief reagerend. Hoe komt Carl Jung dan in dit plaatje terecht?
Carl Jung stelde in zijn boek (Psychologische typen, 1921) dat er 4 psychologische functies zijn. Denken, voelen, gewaarwording en intuïtie. Deze combineert hij met 2 fundamentele houdingen: introversie en extraversie. Door de combinatie van deze 4 functies en 2 houdingen ontstaan er 8 mogelijke persoonlijkheidstypen.
Alhoewel deze twee theorieën in de praktijk soms door elkaar gehaald worden, heeft Jung de term DISC nooit in zijn mond genomen, of met een dergelijke vierdeling gewerkt. Ook heeft Marston het weer nooit over persoonlijkheidstypen gehad, maar alleen over observeerbaar gedrag.
FEIT:
Het DISC-model is gebaseerd op de theorie van William Moulton Marston en staat volledig los van de persoonlijkheidstypen van Jung. Waar Jung stelt dat je een van de 8 typen “bent”, geeft Marston’s theorie juist meer ruimte voor nuance.
FEIT/FABEL:
We beginnen even met meer informatie over de onderbouwing van analyses zoals deze. DISC-analyses, (en veel andere assessments) zijn vaak gebaseerd op theorieën van psychologen en/of filosofen. Wetenschappelijk gezien wordt een theorie bevestigd (of ontkracht) door waarnemingen die bewijs leveren voor wat waar is.
Wanneer een instrument of assessment wordt beoordeeld op zijn waarde, wordt er naar (in ieder geval) 2 criteria streng gekeken om te bewijzen of een assessment wel of geen waarde heeft: Betrouwbaarheid over een periode van tijd, en interne validiteit.
Betrouwbaarheid over tijd, wordt gemeten door het assessment binnen een bepaalde periode minstens tweemaal te laten invullen door dezelfde persoon. Als een respondent de tweede keer heel andere antwoorden gaat invullen dan de eerste keer, dan is dat een teken dat de vragenlijst niet betrouwbaar is. Kennelijk is de beantwoording van de vragenlijst onderhevig aan schommelingen (misschien beïnvloed door externe factoren zoals bijvoorbeeld je humeur). De meting die dit in kaart brengt wordt Test-Hertest genoemd.
Dan interne validiteit. Een van de manieren om interne validiteit te meten is de “Cronbach ’s Alpha score”. De Cronbach’s Alpha score meet in hoeverre een vraag de volledige betrouwbaarheid van de vragenlijst beïnvloedt. Meet deze vraag ook echt wat hij zou moeten meten?
Sommige DISC-instrumenten kunnen de Test-Hertest cijfers en de Cronbach’s Alpha scores van hun analyse aanleveren. Anderen niet.
FEIT:
DISC-instrumenten die (hoge) Cronbach’s Alpha’s en Test-Hertest cijfers kunnen aanleveren, hebben hun validiteit letterlijk bewezen en zijn dus onderbouwd en betrouwbaar.
Conclusie:
DISC is een instrument dat veel nuttige inzichten met zich mee kan brengen en echt van toegevoegde waarde kan zijn voor organisaties, teams en individuen. Mits:
- De DISC-Analyse die wordt gebruikt goed gevalideerd is;
- Is gebaseerd op de theorie van Marston.
- Wordt gebruikt als analyse van GEDRAG, en er geen andere kenmerken aan gehangen worden.
- Je het niet gebruikt om mensen in hokjes te stoppen.
